Rozdział 9

*

Weszli do domu o trzeciej nad ranem, zupełnie rozbawieni.

Oj, nie – nie byli pijani.

Po prostu szczęśliwi z całego przebiegu zdarzeń.

Cichutko, na paluszkach wbiegli po schodach do sypialni Zayna.

-Od teraz śpisz ze mną – Malik poruszył ostentacyjnie brwiami. Za to Allie wybuchła tylko stłumionym śmiechem.

Chłopak zaczął ogarniać pokój, a Evans pobiegła do łazienki. Wróciła z niej po parunastu minutach w czarnej, krótkiej matowej koszuli nocnej. Włosy spływały jej delikatnymi falami, aż za żebra. Na jej widok mulat przygryzł dolną wargę. ‘Kusisz’ – pomyślał. Zayn poszedł w ślady dziewczyny i po chwili również wyszedł z łazienki, w samych ciemnych bokserkach, z gołym torsem. Teraz to Ona zerknęła na niego, a w jej oczach tliła się nutka pożądania.

Położył się na duże, szare łóżko. Allie usiadła na biurku, lustrowali się wzrokiem. Na ich twarzach widniały delikatne uśmiechy. Wstał i podszedł do niej, jednak ona odeszła dalej, przesunęła się w kierunku ściany. Na jego ustach pojawił się wyzywający uśmiech, tak, wywoływała u niego coraz większe uczucie pożądania. Zmniejszył odległość między nimi i przywarł Ją do ściany. Nie miała możliwości ucieczki. Zaczął obdarowywać ją pocałunkami na szyi, obojczykach i ramionach, powoli wędrując w kierunku ust. A kiedy do nich dotarł, pozwolił sobie na zatracenie. Pocałunek stawał się coraz gorętszy i zmysłowy. Allie wplotła palce w jego włosy, a  On położył rękę na jej talii. Dziewczyna chciała się od niego oderwać, jednak on specjalnie jeszcze bardziej pogłębił pocałunek…

Siedem godzin później*

~Zayn~

Z przyjemnością patrzyłem, jak śpi, oddychając miarowo, Okryłem kołdrą nagi skrawek jej ciała. Była taka piękna. Najpiękniejsza na świecie.

Zerwałem się z łóżka i pobiegłem do kuchni, aby przygotować śniadanie dla Allie. Jedyną osobą na dole była Alex, siedząca przy wyspie z kawą w ręku. Gdy mnie zobaczyła, uśmiechnęła się szczerze. Zapytała, prosto z mostu:

-Przyznaj się, Zayn!

Udałem, ze nie wiem, o co jej chodzi.

-Nie rozumiem – zmarszczyłem czoło.

-Szłam wczoraj do łazienki, widziałam, jak wracacie razem z Rudzielcem – odparła rzeczowo, jednak głosem pełnym szczęścia.

Nie zdążyłem odpowiedzieć, bo znów przejęła inicjatywę.

-Jesteście ze sobą, czuję to.

-Skąd możesz wiedzieć? – zapytałem, sam bardzo ciekawy.

-Widać to! – zaśmiała się. – Czuć od ciebie miłością na kilometr!

-I vice versa.

Zabrałem się do robienia śniadania dla ukochanej, a Alex w tym czasie dawała mi wskazówki: „Allie lubi, jak chłopak… Allie nie lubi, jak chłopak…”

Przyznam, że były to przydatne rzeczy, tym bardziej, że wiem, iż moja dziewczyna przeprowadzała z Liamem i Louisem podobną rozmowę na temat przyjaciółek.

Podziękowałem brunetce przyjacielskim buziakiem w policzek i pognałem z jedzeniem na górę. Na metalowej tacy przygotowałem sok, kawę z dużą ilością mleka - bo tylko taką piła-, omlety i podłużny wazon z jedną pudrową różą. Akurat, gdy wchodziłem do pokoju,
MOJA ALLIE wstawała, przetarła uroczo zaspane oczy i spojrzała na mnie zdziwiona.

-To dla ciebie – położyłem przed nią efekt mojej pacy.

-Przecież… nie musiałeś tak wcześnie wstawać, żeby zrobić mi śniadanie!

-Dla ciebie wszystko – pocałowałem ją czule w czubek głowy.

Po śniadaniu czekałem na Rudzielca w swoim pokoju, podczas gdy ona szykowała się w łazience. Najpierw pograłem na PSP, potem odpisywałem fankom na TT. Następnie leżałem bezczynnie, gapiąc się w sufit. Każda minuta bez niej była dla mnie jak godzina. Gdy wyszła… odebrało mi mowę! Miała na sobie pudrową marynarkę, pod nią białą matową koszulkę, a najbardziej oniemiałem na widok jej pięknych, długich nóg, które okrywała jedynie kremowa spódniczka. Wyglądała perfekcyjnie. Uwielbiałem w niej to, ze zawsze była taka kobieca. Każdy detal miała doskonale dopracowany. Cała Allie!

-Rany, ale mam szczęście – tylko tyle udało mi się wydukać.

Sam zaś ubrałem się czarne spodnie i granatową koszulkę z kieszonką na klatce piersiowej. Zeszliśmy na dół, gdzie już spożywali posiłek nasi przyjaciele. Przygarnąłem swoją dziewczynę bliżej siebie, do moich uszu dobiegł jej cichy melodyjny śmiech.

Przywitaliśmy się z resztą, po czym stanąłem bardziej na środku.

-Chcieliśmy Wam coś ogłosić… - powiedziałem ze szczerym uśmiechem na twarzy. – Ja i Allie jesteśmy parą.

-Wreszcie – skwitował Louis.

Zerknąłem na przyjaciół, dziewczyny od razu podbiegły wesołe do Rudzielca, Liam i Tomlinson razem z Niallem zaczęli mi gratulować. Harry z małym opóźnieniem, nieco przymulony podszedł do mnie z radosnym uśmiechem.

-Fajnie, że wam się ułożyło. To najwspanialsza dziewczyna, jaką mogłeś spotkać, nie zmarnuj tego!

-W życiu! – Kątem oka zerknąłem na moją dziewczynę, Horan przytulał ją czule i całował. W mgnieniu oka znalazłem się obok nich. – Ej, blondynek! Ona jest m-o-j-a. Zrozumiano?

-A pożyczysz kiedyś? – wyszczerzył zęby.

-Nie! – niemal krzyknąłem, ściskając płomiennowłosą.

-Zayn – szepnęła Allie. – Zaraz mnie połamiesz.

Wszyscy wybuchli niepohamowanym śmiechem.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Mam do Was kilka spraw, mam nadzieję, że poświęcicie mi te dwie minutki :)
Chodzi przede wszystkim o komentarze. Czy to naprawdę tak wiele napisać jedno słowo, że rozdział jest dobry/kiepski?
Ostatni rozdział miał ponad 100 wejść, a skomentowało go... 5 osób! I to własnie tym osobom bardzo bardzo dziękuję :*
Resztę bardzo proszę o pozostawienie opinii z komentarzem. To naprawdę motywuje!