Rozdział 7

*

Ruda często marzyła. Tak naprawdę czasami to tylko to trzymało ją w przekonaniu, że będzie dobrze. Marząc, wyobrażała sobie idealny świat. Świat, w którym codziennie widziałaby uśmiechniętych przyjaciół. Właściwie, to oni niemal zawsze mieli dobre humory, jednak chciała, aby ich życie było doskonałe, bezproblemowe. Zazwyczaj myślała o tym, że o ile  łatwiejszy byłby jej świat, gdyby nie kłótnie Zayna z Jackiem. Bardzo jej na nich zależało. Na obu, a tak bardzo nie chciała wybierać pomiędzy nimi, raniąc przy tym któregoś z nich. Jednak kiedyś ten moment musiał nadejść, dobrze o tym wiedziała. A zbliżał on się dużymi krokami, nieuchronnie. Niczym burza obwieszczał nadejście grzmotami, a co jakiś czas niebo rozjaśniała błyskawica. Im przerwa między obydwoma zjawiskami była krótsza, tym szybciej nadejść miało najgorsze.

Bóle pozwalały jej na coraz mniej. Czasami ledwo była w stanie chodzić. Krople do oczu nie pomagały, a twarz ponownie zrobiła się blada. Ile czasu można było zapobiegać wszystkiemu morfiną? Z czasem i ta przestała uśmierzać ból, bo jej organizm się na nią uodpornił.  

Tego ranka Allie wstała z łóżka kompletnie zmarnowana. Od incydentu z Jackiem wydawała się być nie obecna. Chłopak dzwonił do niej i pisał, ale nie odpowiadała. Wyjrzała przez okno i kolejny raz w ciągu ostatnich dni umocniła się w fakcie, że nie warto wstawać – padał deszcz, było zimno, mimo, iż kalendarz oświadczał, że dziś jest 24 lipca. Naciągnęła na stopy białe skarpetki i powolnym krokiem ruszyła ku łazience. Kiedy zobaczyła swe odbicie w lustrze, podskoczyła.

-E, panno Evans, czas się ogarnąć.

Wyszła z toalety i wróciła za kilka sekund, w ręku trzymając dużą kosmetyczkę. Zaczęła wyciągać z niej kolejne witaminy. Wycisnęła sześć kapsułek różnorodnych leków. Zakropliła kropelki do oczu.

Do łazienki zajrzał uradowany Zayn. Bardzo martwił się o przyjaciółkę, nie chciał dopuścić do siebie myśli, iż może być chora.

- Cześć, piękna! Świetnie, że wstałaś. Mogę coś dla ciebie zrobić?

- Po pierwsze – puka się Malik. Po drugie, możesz. Proszę o szklankę wody.

Nim się obejrzała mulat był z powrotem. Podał jej to, o co prosiła.

- Coś jeszcze? – nakręcał się. - Oferuję masaże, gorące kąpiele…

Rudzielec zatkał mu buzię. I pokazał na drzwi. Posłuszny Zayn wyszedł.

Dziewczyna szybko połknęła tabletki, wzięły prysznic, a następnie nabalsamowała obolałe ciało. Potem zabrała się za lekki makijaż i suszenie włosów. Po czterdziesto minutowej okupacji łazienki wyszła z niej świeża, wesoła – dawna Ruda. Niestety, tylko na zewnątrz.

Weselszym już krokiem zbiegła po schodach do salonu. Każdy z przyjaciół był zaspany i chodził jakiś rozdrażniony. Ruda była pewna, że to pogoda tak na nich zadziałała.

Wróciła szybko do swojego pokoju, ubrała koszulkę z kolorowymi nadrukami, ciemne dżinsy. Było chodno więc narzuciła czarną bluzę, nadal uważając by nie naruszyć ręki w gipsie. W przedpokoju, gdy zakładała czarne vansy, usłyszała głos Malika.

-Gdzie idziesz, księżniczko? – wskazał na drzwi. - Pada.

Wspięła się na palce i powiedziała mu swój plan. Kiedy skończyła, rzucił jej tylko, że jedzie z nią, ściągnął z wieszaka ciemną bejsbolówkę, chwycił ze stołu kluczyki do bmw i wyszli.

Szarmancko otworzył jej drzwi, a dopiero potem sam wsiadł. Zayn odpalił auto i włączył radio, a Rudzielec od razu przełączył na kanał z muzyką reggae, bo właśnie takich ‘nut’ uwielbiała słuchać.

-Fajne – skomentował piosenkę mulat. – Gust muzyczny ci się nie zmienił – dodał, zerkając na Allie. Ta pokiwała tylko głową.

Po chwili Bad boy ponownie zagaił.

-Co zrobimy z Jackiem?

-My? Raczej ja – Tym razem odpowiedziała, skrzywiła się i dodała – jakoś dam radę.

Malik chwycił dziewczynę za dłoń, którą przyłożył sobie do serca.

-My. Pamiętaj, My.

-Dziękuję, Zayn. Dziękuję, że jesteś – powiedziała cicho.

-Dla ciebie wszystko, mała – chłopak uśmiechnął się. Nagle zaczął intensywnie myśleć:

Kiedy będzie mógł powiedzieć jej o swojej miłości? Już nie długo – postanowił. Niech tylko ona otrząśnie się z tego głupiego Walkera. Na myśl o piłkarzu zacisnął szczękę.

-O, już jesteśmy – z zamyślenia wyrwała go Ruda, pokazując na sklep. Wysiadła z samochodu, mulat podszedł do niej i objął z tyłu w talii. Dziewczyna nie zaprzeczyła, chociaż na tyle mogła mu pozwolić. Uśmiechnął się z zadowoleniem.

Kosz w supermarkecie szybko się zapełniał.

-Naprawdę tyle tego potrzebujemy? – pytał zdezorientowany Zayn. – Przecież nie pozwolę Ci się zamęczyć z taką ilością gotowania!

-Spokojnie – Evans uśmiechnęła się łagodnie. – Trochę pracy mi nie zaszkodzi.

Szybko zapłacili i pojechali do domu. Gdy wrócili, w salonie było pusto i cicho. Dopiero, kiedy zerknęli na zegarek, uświadomili sobie, dlaczego. Była 10 rano, przyjaciele poszli się pewnie jeszcze dospać. Allie spojrzała na mulata, wyglądał na zmęczonego, pewnie także się nie wyspał.

-Idź spać – poleciła.

Ten zaprzeczył, oburzony:

-Co ty! Przecież cię nie zostawię.

Tłumaczył coś jeszcze, w tym samym czasie usiadł na białą, piękną sofę. Rudzielec wrócił do kuchni, ale po paru minutach zajrzała do salonu, aby się upewnić, czy wszystko w porządku. Serce rozpłynęło się jej na ten widok – Zayn, przyciskający poduszkę do torsu, zwinięty w kłębek na kanapie. Sięgnęła po miękki koc z fotela i z troską okryła nim przyjaciela.

Sama z radością powędrowała do kuchni i zaczęła gotować. Upiekła smakowicie wyglądające i pachnące babeczki - w dodatku z doskonałym zmysłem artystycznym udekorowała je lukrem, kolorowymi posypkami i polewami.  Potem przygotowała w dużych szklankach sorbety owocowe. Szybko zrobiła koktajle truskawkowe, które wlała do kieliszków od wina. A na koniec wyjęła z piekarnika ciasto czekoladowe, które wyglądało tak dostojnie i królewsko, a wprawdzie wykonywało się je w piętnaście minut. W wazon włożyła kilka różowych gerberów i ustawiła jedzenie na stole. Ze zdziwieniem stwierdziła , że jest dopiero chwilę po dwunastej, więc cichutko udała się do swojego pokoju. Tam przebrała się w śliczną białą sukienkę, tym samym z radością zauważając, iż zza chmur wesołym blaskiem zalśniło słońce.

Wyszła z domu, na wizytę lekarską i zdjęcie gipsu. Lekarzem był starszy pan,  bardzo miły, spokojny i rozważny. Powitał ją z sympatycznym uśmiechem na twarzy i przystąpił do zdjęcia dużego opatrunku. W tym samym czasie cały czas zagadywał dziewczynę.

-Bardzo mi się podobasz – powiedział w końcu do niej.

Ruda przekrzywiła głowę, zastanawiając się, czy aby się nie przesłyszała.

Lekarz uderzył się w czoło, jakby czegoś zapominając.

-Przepraszam, nie chodziło mi o to! – zaśmiał się lekko. - Miałem na myśli, że jesteś dla mnie odzwierciedleniem młodości.

Tym razem to Allie zaśmiała się beztrosko. Zapytała doktora, dlaczego.

-Młoda, śliczna. Delikatna i subtelna. Właśnie tak wyobrażano sobie boginię młodości.

Rudzielec zarumienił się, dziękując za komplement, bo słowa lekarza, umocnione jego szczerym tonem wydawały jej się nieco prawdopodobne.

Forever Young – pomyślała. 

--------------------------------------------------------------------------------------------------------
Trololo, mamy następny! ♥
Pracuję nad następnym rozdziałem, mianowicie nad tym, na co tak czekaliście!!