Rozdział 6

~Jack~

Przechadzałem się z Allie. Opowiadałem jej, w jaki sposób zaszedłem tak daleko w piłce nożnej. Ona lekko otwierała usta ze zdziwieniem.

-To niemożliwe! – śmiała się ze mnie.

Zawahała się trochę, jakby nie wiedząc, czy wypada jej to powiedzieć, lecz zdecydowała się i po chwili ponownie usłyszałem jej melodyjny głos.

-Ja też grałam w piłkę. Byłam w lokalnej drużynie.

Byłem szczerze zadziwiony, co prawda chłopacy ostatnio wspominali mi o zamiłowaniu Rudzielca do tej dyscypliny sportowej, jednak ten fakt był mi nieznany.

-Chodź – wziąłem ją za rękę. – Zobaczymy, co potrafisz.

I pociągnąłem ją w kierunku stadionu. Wypożyczyliśmy piłkę i zaczęliśmy grać. Muszę przyznać, że grała naprawdę nieźle! 

Biegła w kierunku bramki, lecz potknęła się. Zacząłem się śmiać, niestety nie wdziałem, co się stało. Na ziemi leżał gwóźdź, który wbij się jej pod kolanem. Gdy podbiegałem do niej, wyciągała go z nogi, sycząc z bólu.

-Co? Nie, zostaw! Pojedziemy do lekarza!

 Było za późno, bo nim zorientowałem się – ona po raz ostatni szarpnęła za metal, który spadł zakrwawiony na trawę. Po jej nodze obficie zaczęła lecieć krew. W oczach dziewczyny zalśniła łza bólu, jednak nie uroniła jej.

Szybko uniosłem ją z piasku.

-Pójdziemy do mojego domu po samochód, potem - do szpitala.

W jej oczach pojawiła się iskierka złości.

-Nie jadę do szpitala.

-Dobrze – westchnąłem, bo wiedziałem , że i tak z nią nie wygram. – Opatrzę cię w domu.

Była lekka, jak piórko. Bez problemu niosłem ją na rękach. Kilka razy mruknęła, że mogłaby iść sama, lecz ja natychmiastowo zaprzeczyłem. Noga jej od kolana do stopy skąpana była w krwi. Odwiązałem lekko jej trampka, również skarpetka była cała przemoknięta czerwoną cieczą.

Mieszkałem niedaleko, także po paru minutach otwierałem drzwi do mieszkania. Położyłem ją delikatnie na sofie i udałem się do kuchni poszukać apteczki.

~Allie~

Rozejrzałam się po salonie Jacka. Był ślicznie urządzony. Jasnoniebieskie ściany idealnie komponowały się z białą kanapą i jasnymi meblami. Na ścianach wisiały obrazy w śnieżnobiałych ramkach. Z boku na półce widniały wypucowane nagrody chłopaka.

Spojrzałam w dół. Noga bardzo mnie bolała. Gwóźdź pozostawił po sobie spory ślad, z którego nadal leciała krew.

Do pokoju wszedł Jack, na ustach miał czuły uśmiech. Wyciągnął z apteczki wodę utlenioną i bandaż. Spojrzał na mnie.

-Ty to masz szczęście – zażartował.

-Mam. – zaprzeczyłam. – Ale nie w miłości i kontuzjach – dodałam, bo taka była prawda.

-W miłości? – udawał zdziwionego. Potwierdziłam skinieniem głowy.

-Masz szczęście w miłości.

Spojrzał mi w oczy. W jego błękitnym spojrzeniu było coś przyciągającego. Niczym magnes. Wzrok zwrócił na moje usta. Przybliżył swoją twarz do mojej i zanim zdążyłam cokolwiek powiedzieć, pocałował mnie. Lekko, delikatnie, słodko. Oderwałam się od niego.

-Nie, Jack. – Tylko tyle byłam w stanie powiedzieć. I mimo spuchniętej nogi, szybko wybiegłam z mieszkania.

~Zayn~

Niemiałem co robić. Allie wyszła z domu, by spotkać się z tym swoim Jackiem. Krzątałem się więc, co chwila zerkając przez okno. Raz podbierałem Harremu żelki, raz zajrzałem co robią chłopcy z dziewczynami. Ten dom był bez niej taki pusty. Moje życie bez niej nie miałoby sensu.

Nagle wpadła jak strzała. Allie. Zauważyłem tylko, iż z nogi leje jej się krew, płakała. Nikt oprócz mnie tego nie widział, bo wszyscy siedzieli w swoich pokojach. Pobiegłem za nią, znajdując ją w jej pokoju. Leżała na łóżku, szlochając.

-Cześć, mogę wejść? – zapytałem.

Powiedziała ciche ‘tak’.

-Co się stało? – przeraziłem się, widząc w jakim stanie jest jej prawa kończyna. Ale ona nigdy nie płakała z bólu przy innych. Chodziło o coś innego. – Mogę ci jakoś pomóc?

Wyciągnęła ręce w moim kierunku, objąłem ją mocno. Jednym ruchem przesadziłem ją sobie na kolana, przodem do siebie. Wtuliła się we mnie.

-Wiesz, że mi możesz wszystko powiedzieć – zapewniłem, kiedy po chwili bandażowałem jej nogę. Opowiedziała mi historię z gwoździem, jednak nie doszła do punktu kulminacyjnego. 

-Jack… on mnie pocałował.

-Cooo?! – nagle zerwałem się z łóżka, jak oparzony. W tym momencie byłem rozwścieczony. Jak on śmie? Przecież ona tego nie chciała!

I nie zważając na krzyki i protesty Allie, pojechałem do jego domu.

Zadzwoniłem Do drzwi Pana jaśnie Walkera. Otworzył mi po chwili, lekko zdziwiony.

-Cze…

Przerwałem mu.

-Co ty sobie, gnojku, wyobrażasz?

Szybko załapał, o co tak na serio chodzi.

-Nie twoja sprawa – burknął.

- Jeszcze tego nie rozumiesz? – krzyknąłem, łapiąc go za koszulkę. - To jest moja sprawa, bo ja ją kocham!

Patrzył na mnie z czystym zacięciem.

-A jeśli jeszcze raz przyjdzie od ciebie do domu w takim stanie, to ci naruszę ten twój słodki uśmieszek.

-Ja też ją kocham i zamierzam o nią walczyć. I wcale się ciebie nie boję. – Jack był pewny siebie, jego wzrok ciskał pioruny, trzymał ręce w kieszeni.

-Przyjmuje wyznanie. Niech wygra lepszy. – Zgodziłem się.

Wyszedłem z mieszkania, dość usatysfakcjonowany. Wiedziałem, ze prawdziwa walka dopiero się zaczyna.

Miałem ochotę przywalić mu za to, co zrobił MOJEJ Allie, ale wiedziałem, że ona by tego nie chciała. Tylko dlatego zrezygnowałem z uderzenia tego frajera. 

----------------------------------------------------------------------------------------------------

Postarałam się napisać długi rozdział, oczywiście specjalnie dla Was! ;*

Mam nadzieję, że się Wam spodoba! I docenicie moje wysiłki, biorąc pod uwagę choćby to, że jestem na ORF (reggae festival) :)