Rozdział 26

*

Zayn zaniósł, śpiącą Allie do sypialni, usnęła na stojąco, opierając głowę o jego ramię. Następnie powrócił do Jacka.

- Ona ma rację – powiedział. – mamy o czym rozmawiać.

- Owszem.

- Więc słuchaj, kochaneczku. Jestem ci wdzięczny, iż zająłeś się nią, kiedy mnie nie było. Ale teraz już jestem, wróciłem i nie musisz się martwić, zatroszczę się o swoją dziewczynę.

- Kocham ją – Jack ukrył twarz w dłoniach, poczuł się słaby, jedyne czego chciał to Allie.

- Ja też. I dlatego nie pozwolę ci jej dotknąć. Miałeś swoje pięć minut.

Mulat w tym momencie był oschły, musiał, chodziło o jego księżniczkę.

- Ty nic nie rozumiesz! – Walker podniósł głos.

- Nawet nie wiesz, jak bardzo to rozumiem! Chcę, żebyś dał nam spokój… proszę.

Oczy Jacka zakryte były szklistą mgłą, czuł się, jakby Zayn powoli wbijał mu sztylet w serce.

- Mogę się z nią widywać? – zapytał.

- Czego ty ode mnie oczekujesz? Że pozwolę ci do nas przychodzić, wszędzie ją zabierać? Nie rozumiesz, że twoje uczucie będzie wtedy rosło? Z każdym spojrzeniem, z każdym dotykiem. Nie chcę, abyście się spotykali.

Podał piłkarzowi dłoń na pożegnanie i szybko zamknął za nim drzwi. W każdym przypadku, gdyby tak postąpił – miałby wyrzuty sumienia. Teraz tak nie było. A nawet jeśli, tliła się w jego sercu jakaś nutka wyrzutów, to rozmyła się natychmiastowo, gdy ujrzał słodko śpiącą Allie.

~Alex~

Siedziałam w kuchni i piłam poranną kawę. Zastanawiałam się, co dziś porabiać, ponieważ Liam miał wywiad z chłopcami.

Poczułam oddech mojego chłopaka na moim policzku, ucałował go czule, poczym wyrwał mi kubek z dłoni.

- Nie możesz pić kawy – przestrzegł, wymachując groźnie palcem.

- A ty nie możesz traktować mnie, jak dzieciaka – burknęłam w odpowiedzi.

- Ależ kochanie! Ja cię tak nie traktuję, po prostu jesteś w ciąży.

- Liam? Podwieziesz mnie do lekarza?

- Oczywiście – odparł z uśmiechem. – Zbieraj się, jedziemy.

~Allie~

Obudziłam się z okropnym bólem głowy. Uhh, ostro musiałyśmy zaszaleć. Zayna nie było, a na stoliku nocnym leżała karteczka i butelka wody. Świetnie, pojechał na wywiad.

Powoli zwlekłam się z łóżka, a gdy myłam zęby, zadzwonił telefon.

- Tak, Alex?

- Cześć, kochanie, męczy kacyk? – odezwała się przyjaciółka po drugiej stronie. Byłam pewna, że w tym momencie na jej twarzy gości łobuzerski uśmiech.

- Bardzo śmieszne, mamusiu. Co słychać?

- Właśnie wracam od lekarza… wszystko w porządku. Pójdziemy razem na lunch?

- Pewnie – podobała mi się ta propozycja.

Pospiesznie związałam włosy w koka i wrzuciłam na siebie czerwoną koszulę.

*

- Martwię się o Alex – powiedział zestresowany Liam, kiedy chłopcy siedzieli w garderobie.

- Dlaczego?

- Nie dba o siebie, rano piła kawę i…

- Rany, przesadzasz, stary – Hazza poklepał go po ramieniu. – To dopiero drugi miesiąc.

- Łatwo ci mówić, wiesz?

- Harry ma rację, dramatyzujesz, chłopie – wtrącił się Niall.

- To wcale nie jest takie proste. Kocha ją i chce, jak najlepiej dla niej. Poza tym Alexandra jest w ciąży, nic dziwnego, że się wkurza – powiedział rozradowany i pełen energii Zayn. Zgoda z Allie dała mu takiego kopa, iż był teraz w stanie przenosić góry.

- Dobrze mówi – zgodził się Louis, wskazując na Malika marchewką.

W drzwiach ukazała się jakaś kobieta.

- Chłopcy, wchodzimy na antenę.

- Ohh, really? – westchnął Lou, głaszcząc niedojedzone pomarańczowe warzywo.

W tym czasie dziewczęta spacerowały po uliczkach Londynu.

- Ale mam kaca! – wrzasnęła Nicole.

- Błagam, mów ciszej – mruknęła Rudowłosa.

Alexandra się roześmiała, gdyby nie była w ciąży jej reakcja byłaby taka sama.

- Alex, co z twoimi studiami?

- Nie mogę kontynuować nauki.

- Ale ci zazdroszczę – mówiła blondynka. – Przed nami egzaminy, referaty i inne duperele, a ty będziesz sobie leżeć w domku.

- Nicole, bądźmy szczere, nigdy nie lubiłaś się uczyć. Po co studiujesz?

Dziewczyna wzruszyła ramionami, a na jej twarzy powstał grymas.

- Myślę nad rzuceniem szkoły.

- Chyba żartujesz – wyparowała Allie. – Nie mówisz poważnie, prawda?

- Alls, nie wiem, czy kiedyś mówiłam poważniej.

Ruda westchnęła ze zrezygnowaniem.

- I co zamierzasz dalej robić?

- Będę siedzieć w domu.

- Ja będę mieć zajęcie – Brunetka wskazała na brzuch. – Ale ty? Możesz zdobyć dobre wykształcenie i chcesz to porzucić?

- Bez urazy, ale nie popieram tego.

- Tak naprawdę, to co wam do tego? – jęknęła Nicole, ale zaraz ugryzła się w język.

- Masz rację, jesteś dorosła – odparł Rudzielec i zwrócił kroki w kierunku domu.

- O, jesteś wreszcie! – krzyknął Zayn, widząc Allie, wchodzącą do salonu.

Dziewczyna nie odpowiedziała, tylko przytuliła go mocno.

- Hej księżniczko, ja też tęskniłem.

Rudowłosa poczuła, jak bardzo wzbiera jej miłość do Zayna. Uczucie, które czasem towarzyszyło jej przy Jacku było niczym, w porównaniu do tak wielkiego uczucia, którym darzyła Malika.

- Jak minął ci dzień? – zapytał mulat, kiedy przygotowywał gorącą czekoladę.

- Tak sobie… Nicole chce zrezygnować ze studiowania, Alex całkowicie porzuciła myśl o nauce, ale to oczywiste, bo ona jest w ciąży. A Nicole? Powinno jej zależeć choćby na ukończeniu tego roku. Zachowuje się jak dzieciak – wyrzuciła z siebie potok słów.

- Skarbie, Ty i Nicole bardzo się różnicie. Ona mogłaby spędzić dzień na oglądaniu telenoweli, natomiast ty wolisz pisać opowiadanie.

Malik przygarnął rozbitą Allie do siebie i ucałował ją w czoło.

- Zayn? Wiesz, że cię kocham?

- Jeśli tak jest, to musisz zrobić dla mnie jedną rzecz.

Dziewczyna zrobiła krok do tyłu i spojrzała na niego pytająco.

- Nie zamartwiaj się wszystkimi dookoła, nie czuj się odpowiedzialną za wszystkich. Proszę, zrobisz to dla mnie?

Rudowłosa oparła się plecami o ścianę.

- Zrobię, Zayn. 

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

Może się cieszycie, może nie - ale to znowu ja! :D 

Zdrowa, w lepszym nastoju Dominika powraca z nowym rozdziałem!

Mam nadzieję, że każdy napisze swoją opinię, ponieważ ostatnio jest mało komentarzy :c