Rozdział 14

~Allie~

Mój drugi świat. 

Tego popołudnia dom był pusty. Każdy gdzieś poszedł; chłopcy na wywiad, a dziewczyny pojechały po zakupy. Jak więc widać, spędzałam dzisiejszy dzień sama. W pewnym sensie odetchnęłam z ulgą, człowiek czasem potrzebuje samotności.

Podniosłam kubek kawy z blatu kuchennego i powędrowałam na taras, znajdujący się z tyłu domu. Po drodze ‘zahaczyłam’ o przedpokój, z którego zabrałam moją torbę. Kiedy rozsiadłam się wygodnie na krześle zaczęłam przeszukiwać jej zawartość. Wreszcie odnalazłam czerwoną teczkę i parę długopisów.

I zaczęłam pisać nowe opowiadanie. Jak dobrze wiecie, studiuję literaturę i swoją przyszłość chcę właśnie związać z tym zajęciem. To mój drugi świat. Gdy byłam młodsza było mi jakoś smutno, często powtarzałam ‘To nie fair, Zayn ma talent, umie śpiewać, a ja?’. Prawdą jest to, że lubię sport i jestem z tej dziedziny niezła. Właśnie, niezła. A ja chciałam być bardzo dobra, mieć pasję, której wszystko poświęcę, w której się zatracę. Odnalazłam ją w wieku czternastu lat, było nią właśnie pisanie. Mój talent odkryła nauczycielka języka polskiego, kiedy przeczytała parę moich prac. Była szczerze zachwycona, powiedziała ‘z tym trzeba się urodzić, dawno nie czytałam czegoś tak fantastycznego’. I tak to się zaczęło, kiedy moja mama usłyszała te słowa stała się bardziej ciekawa, chciała przeczytać więcej moich prac. Pamiętam, że wyjęłam parę fragmentów dość dobrych opowiadań z szuflady. Takim sposobem, dzięki rodzinie i wychowawczyni (była nauczycielką polskiego i wyszukiwała dla mnie coraz to nowe konkursy) dostałam się na studia i pragnę coś osiągnąć. Ostatnio wykładowca polecił mnie jednej z londyńskich redakcji i zaczęłam współpracę z nimi. Pisanie i czytanie książek sprawia, że jestem szczęśliwa.

Pisanie było dla mnie idealnym zajęciem. Jestem domatorką i zamiast imprez wolę szklankę herbaty i książkę. Kiedy dziewczyny w zimowe popołudnia wychodziły poszaleć do klubów, ja leżałam pod kocykiem. I wcale mi to nie przeszkadza. Jestem zupełnie inna niż moje rówieśniczki.

A każdy jest idealny na swój sposób.

~Alex~

Po wywiadzie chłopców spotkałam się z Liamem. Przywitał się ze mną czule.

Na dzisiejszy dzień wybrałam klasyczny zestaw ubrań. A mianowicie jasne dżinsy i białą koszulę. Ubrałam czarne wygodne balerinki. Na mojej ręku lśnił złoty zegarek od Liama.

-Cześć, kochanie – cmoknął mnie w usta. – Na co masz dzisiaj ochotę?

-Najchętniej posiedziałabym tylko z tobą, sam na sam.

-Załatwione – wzruszył ramionami. – Hm, ja też, czytasz mi w myślach?

-Może – odpowiedziałam tajemniczo, równocześnie, łapiąc mojego chłopaka za rękę.

Ten zaśmiał się jak zwykle – lekko i beztrosko. Lubiłam, gdy szliśmy razem, trzymając się za rękę. Chyba dlatego,  że jestem samolubna i chcę dawać innym dziewczynom znać, że Liam jest tylko mój! Egoistka ze mnie. Chociaż… kto by nią nie był w takiej sytuacji?

Usiedliśmy na ławce w parku. Mój chłopak zaczął opowiadać mi o swojej karierze.

-I od września zaczynami robić nową płytę – powiedział z dumą.

Ale mi się to jakoś nie za bardzo widziało. Po prostu wiedziałam, jak wtedy nasze życie będzie wyglądać. Payne od razu zauważył zmianę mojego nastroju, dodał szybko:

-Ale przecież, będziemy mieszkać wtedy w domu! Codziennie! Ty będziesz na studiach, a ja w pracy, potem się widzimy!

-Naprawdę? – zapytałam, jak małe, niedowierzające dziecko.

-Naprawdę – odparł i pocałował mnie słodko. 

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

Siemka :]

Dziewczyny Moje, dziękuję, że komentujecie, dziękuję ♥

Ale chcę także Was przeprosić - brak mi profesjonalizmu. Mam 14 lat, jest to mój pierwszy blog - więc przepraszam. Pewnie często myślicie, że rozdziały są nieco banalne...