Rozdział 30

*

Ktoś zapukał do drzwi.

- Otworzę! – zawołała Rudowłosa.

- Dzień dobry, pani Allie Evans? Mam dla pani przesyłkę – zapytał młody kurier z bukietem róż w ręku.

- Tak, ja. Dziękuję!

Zamknęła drzwi za chłopakiem i przeszła do salonu, w którym obijał się Zayn.

- Od kogo to? – wstał z sofy, widząc duży bukiet i pudełeczko.

- Zaraz się dowiemy.

Dziewczyna delikatnie otworzyła białe pudełko, w którym była Barcelońska gazeta i list.

I nawet do mnie doszedł powiew twojego sukcesu.

Jestem tak bardzo dumny.

Mam nadzieję, że u ciebie wszystko w jak najlepszym porządku.

Kocham i nigdy nie przestanę,

Jack.

Reakcja Zayna była oczywista, rzucił liścikiem.

- Co on sobie wyobraża? Myśli, że jak przyśle ci bukiecik to do niego polecisz?! – warknął. Szarpnął nerwowym ruchem kwiaty, ale Allie go powstrzymała, zamykając mu usta pocałunkiem. Pocałunkiem przepełnionym miłością i uczuciem.

- Zayn, spójrz – kiedy chłopak znacznie złagodniał i teraz patrzył tylko na Rudowłosą, oczyma pełnymi pożądania, zaczęła mu powoli tłumaczyć. – To tylko róże i gazeta z informacją o przebiegu konkursu. Chciał mi pogratulować.

- Kocham i nigdy nie przestanę – zacytował Jacka mulat. Podparł głowę na ręku.

- Znasz go. Założę się, że bardziej chodziło mu o zdenerwowanie ciebie, niż zrobienie wrażenia na mnie!

Chłopak przytulił Allie.  Był tak bardzo zdenerwowany sytuacją, ponadto zły na siebie, bo przecież to nie wina Allie, a on zareagował jak ostatni dupek. Po chwili powiedział to na głos.

- Przecież doskonale to rozumiem – odparł Rudzielec, przeczesując włosy ręką. – Ja też jestem o ciebie zazdrosna.

Puściła mu oczko i wyszła z pokoju.

~Nicole~

- Looou! – krzyczałam, kiedy mój chłopak mnie łaskotał. – Starczy!

Louis wskazał na policzek, a ja ucałowałam to miejsce.

- Co dziś robimy? – zapytałam.

- Leżymy w łóżku, śpimy, obijamy się… zamawiamy jedzenie, śpimy, leniuchujemy…

- Dobra, rozumiem, odpowiada mi to!

Rzuciłam się na łóżko. W pokoju panował totalny chaos. Porozrzucane ubrania, słuchawki, płyty, gazety, papierki.

- …ale muszę posprzątać.

- Nic nie musisz – ziewnął Tomlinson. – Potem ogarniemy!

- Co ty nie powiesz? Jak wspaniale mieszka się z takim optymistą!

- Tylko mieszka?

Chłopak uniósł brew do góry.

- Nie, poza tym jesteś w miarę dobrym kolesiem – zaśmiałam się.

~Zayn~

Patrzyłem na Allie, stojącą przed szafą w samym ręczniku. Widziałem jej coraz bardziej odznaczające się kości.

- Ile schudłaś? – zapytałem wprost. Dziewczyna źle zinterpretowała pytanie.

- Wiem, że powinnam trochę schudnąć. Wydaje mi się, że mam za grube nogi i tak jakoś tłusto się czuję… - nakręcała się.

- Nie kochanie! Naprawdę zaczynam się martwić, mizerniejesz.

- Gadasz, jak moja babcia. Gdybym była pulpetem to na pewno byś na mnie nie spojrzał. I zostawił dla jakiejś długonogiej blond piękności. Dzięki, nie skorzystam.

Wstałem z krzesła i podszedłem do niej tak blisko, iż dzieliło nas tylko kilka centymetrów.

- Jesteś wyjątkowa, jedyna w swoim rodzaju, nikt cię nie zastąpi. Rozumiesz?

Pokiwała głową.

Po jakimś czasie musiałem zacząć się zbierać do studia, ale pożegnanie z Allie przerwał mi kolejny dzwonek do drzwi. Stał w nich Harry.

*

- O, cześć stary, ty też jedziesz do studia?

- Nie, Zayn. Właściwie do wpadłem z małą wizytą, nie wiedziałem, że masz nagranie – powiedział wszystkiego w pełni świadomy Hazz. Specjalnie przyjechał o tej godzinie, ostatnio coraz bardziej nachodziła go ochota na pogadanie z Allie.

Zza Zayna wychylił się rudzielec w uroczych panterkowych legginsach.

- Cześć Harruś! – zawołała. – Zły moment na odwiedziny, Bad boy wychodzi.

Chłopcy się zaśmieli. Styles poczuł lekkie ukłucie w sercu, tęsknił za jej melodycznym śmiechem i wesołym usposobieniem.

- W sumie – zaczął Malik – przecież możesz zostać. Będę za dwie godziny, wtedy posiedzimy w trójkę.

- Z chęcią zaopiekuję się twoją dziewczyną.

Zayn po chwili wyszedł z domu, a przyjaciele przeszli do salonu.

- Chciałem ci osobiście pogratulować, jestem dumny, mała.

Pocałował ją w policzek.

- Miło mi to słyszeć z ust światowego gwiazdora.

Loczek znów się zaśmiał, zaczął mu się udzielać jej wesoły nastrój. Chwycił ją w talii.

- Miło mi to słyszeć z ust najpiękniejszej dziewczyny na świecie.

Dziewczyna zachichotała i delikatnie wymknęła mu się z objęć. Myślała, że Harry żartuje, jednak on mówił całkowicie poważnie.

Rzuciła mu z kuchni paczkę żelek haribo, a ten złapał je zręcznym ruchem. Rudowłosa klasnęła w dłonie, po czym chwyciła dzwoniący telefon.

- Wybacz, Alex – wskazała na komórkę, zwracając się do Hazzy. Chłopak ułożył usta w podkówkę. – Tak, słońce?

- DZIEWCZYNKA! – wrzasnęła Alexandra po drugiej stronie. – Byłam u lekarza i on powiedział, że to dziewczynka!

- Gratuluję, bardzo się cieszę!

Po krótkiej rozmowie uśmiechnęła się przepraszająco.

- Nasz Liam i Alex będą mieć córeczkę – poinformowała, a Styles do niej podbiegł i uniósł do góry.

- Jeeeeeeeej! Będziemy kupować jej sukienki i różowe kokardki! – cieszył się.

W tym momencie drzwi się otworzyły i wszedł do salonu uśmiechnięty Zayn... cóż, do czasu, bo widząc przyjaciela w dwuznacznej sytuacji ze swoją dziewczyną – uśmiech zszedł mu z twarzy. Jednak Harry podbiegł do niego i zaczął go przytulać.

- Słyszałeś?! Alexandra urodzi dziewczynkę!

I w jednej chwili Zayn wszystko zrozumiał, zaśmiał się radośnie.

- Tak? Wspaniale, ale ja i tak wolałbym chłopca.

- Nigdy nie zrozumiem facetów – Allie wyszła z pokoju, kręcąc głową.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Mmm, przepraszam za jeden nie pełny kolaż, nie wiem co się z nim stało :c

A teraz istotniejsze...

Dziękuję bardzo za komentarze, które dały mi motywację. Jednak nie wiem czy warto pisać opowiadanie dla 4 osób. SPRAWDZAM OBECNOŚĆ! JEŚLI KTOŚ PRZECZYTAŁ PROSZĘ O NAPISANIE CHOĆBY KROPECZKI. Bardzo wiele to dla mnie znaczy...